Een ode aan de schoenenafdeling

Iedereen gaat winkelen,

Om de nieuwste trends te passen,

Ze hebben me gevraagd om mee te gaan,

Proberen goede vrienden te zijn,

Maar de waarheid is dat het een marteling is,

Om ze langs de rekken te volgen,

Wetende dat ze mijn maat nooit op voorraad zullen hebben,

Zelfs niet via de achterkant,

Tegen de tijd dat hun mandjes vol zijn,

Ik heb niet één item om te proberen,

Ik ben al eeuwen geleden gestopt met zoeken,

Het vergt alles om niet te huilen,

Maar dan bereiken we de tweede verdieping,

Heren, accessoires, uitverkoop,

In de hoek gedrukt,

Jackpot, de heilige graal,

Eindelijk bij de schoenenafdeling,

Een plek waar ik kan rondkijken,

Ik was vergeten hoe opties eruit zagen,

Ik moet eigenlijk kiezen,

Het voelt leuk om mee te snuffelen,

Dus koop ik een paar dat ik niet nodig heb,

De anderen hebben tassen en tassen vol,

Maar ik ben gewoon blij dat ik weg ben,

Op weg naar buiten komen we langs een winkel,

Voor mensen met een grote maat, zoals ik,

Ik kijk er even naar,

En alles zien wat ik wil zien,

Dierenprints en bloemen,

Baanbrekend, zo uniek,

Veroordeeld tot een leven van slogan T-shirts,

Voor het hebben van een groter postuur,

Als ik thuis ben bestel ik te veel,

Een lading kleren om te passen,

Ik weet dat ik ze allemaal zal terugbrengen,

Niet één houden,

Ik ben in ieder geval dol op mijn nieuwe schoenen,

En omdat dit alles is wat ik kan vinden,

Misschien verslijt ik die wel,

En de wereld kan mijn blote achterwerk kussen.

Door Bethany Imrie