Mam dość toksycznej kultury dietetycznej: Czas przerwać ten cykl

Kultura dietetyczna jest po prostu najgorsza.

Musicie mi wybaczyć, że to będzie rant, ale muszę wyrzucić z siebie ten stłumiony gniew, zanim naprawdę eksploduję.

Może to kontrowersyjne, ale Wielkanoc to dosłownie najlepsze święto w roku. Nie ma w nim nic, czego można by nie kochać. Jest wiosna, kiedy świeci słońce i kwitną kwiaty, nie musisz się martwić o kupowanie wyszukanych prezentów i wydawanie mnóstwa pieniędzy, dostajesz nie jeden, ale dwa dni świąteczne i oczywiście możesz jeść tyle czekolady, ile chcesz.

Możesz więc sobie wyobrazić moją wściekłość, gdy siedziałam w Niedzielę Wielkanocną, zajadając się Crème Egg, oglądając jeden z wielu świątecznych filmów w telewizji i po prostu ciesząc się życiem, gdy przez drzwi wpadła ulotka klubu dietetycznego.

Nie chcę wymieniać nazw, ale wszyscy wiemy, o którym klubie dietetycznym mówię. I powiem ci, że wpadłam w apopleksję. Nie mogę nawet cieszyć się jajkiem wielkanocnym w zaciszu własnego domu bez wciskania mi do gardła kultury dietetycznej.

To naprawdę tak, jakbym nie mogła odpocząć od przypominania mi, jaka jestem gruba. Jak powinnam się wstydzić, że przesadzam i nie staram się być chuda? Że powinnam siedzieć jak dobra gruba osoba i jeść jabłko, podczas gdy wszyscy inni jedzą czekoladę, a nawet najsłabszy powiew Cadburys powinien wysłać mnie na siłownię na sto burpees.

Waga kultury dietetycznej

Nienawidzę kultury dietetycznej. Nienawidzę jej. Jako osoba, która powróciła do diety, LATA zajęło mi cofnięcie traumy, jaką wyrządził mi przemysł dietetyczny. I chociaż jestem teraz w całkiem dobrym miejscu pod względem akceptacji ciała i poczucia własnej wartości, to takie małe rzeczy jak ta wyzwalają mnie do tego stopnia, że mój mąż robi wszystko, co w jego mocy, aby wyrzucić wszelkie ulotki tego typu, które dostajemy przez drzwi.

W tym przypadku nie był wystarczająco szybki, a znak tej kartki papieru prawie wystarczył, by zrujnować mi dzień.

Szczerze mówiąc, czego ci ludzie ode mnie chcą? Pewnego dnia chcę po prostu cieszyć się odrobiną czekolady bez wyrzutów sumienia. Spędziłam tak wiele mojego życia tęskniąc za byciem szczupłą, że nie mogę już tego znieść. Czy nie mogę po prostu tego mieć?

Nie, oczywiście, że nie. Mnie i wszystkim innym trzeba przypominać, że jedzenie jest złe i że jestem okropną osobą, bo chcę zjeść czekoladę. Mogę wypełnić puste pola na tej ulotce, słysząc, jak krzyczy do mnie: "Jak śmiesz cieszyć się świętami, najwyraźniej przesadziłeś i zasługujesz na złe samopoczucie, więc przyjdź na nasze spotkanie, gdzie możesz zapłacić pieniądze, aby poczuć się jeszcze gorzej, ponieważ otwarcie zawstydzamy ciebie i arbitralne liczby na metkach twoich ubrań".

Naprawdę mam dość. Przemysł dietetyczny po prostu musi umrzeć. Nie ma czegoś takiego jak dobre czy złe jedzenie. To tylko jedzenie. To, że jestem gruba, nie oznacza, że nie zasługuję na jedzenie smacznych rzeczy. W życiu jest o wiele więcej niż bycie szczupłą i szczerze mówiąc, jeśli dostosowanie się do głupich standardów piękna społeczeństwa oznacza, że nigdy więcej nie będę mogła zjeść Mini Egg, to naprawdę nie warto!

Skutki toksycznej diety

Przez większość czasu uważam to za niewiarygodnie smutne, ponieważ wiem, że będą tam ludzie, którzy dostali tę samą ulotkę wepchniętą przez drzwi i pomyślą, że nie powinni byli jeść tego jajka wielkanocnego. O tym, że naprawdę muszą przejść na dietę, ponieważ ostatnio byli tacy "źli" i to po prostu łamie mi serce.

Czasami myślę tylko o tym, jak pewnego razu, kiedy przewijałam Facebooka, pojawił się sugerowany post z grupy dietetycznej. Przedstawiał on zdjęcie batonika krówkowego Cadbury, jednego z najmniejszych i najmniej kalorycznych słodyczy, jakie można znaleźć, który został pocięty na maleńkie kawałeczki w misce, ponieważ nie udało mu się zanurzyć w torbie ze słodyczami. Nie przesadzę, jeśli powiem, że to zdjęcie mnie prześladuje. To było tak niewiarygodnie smutne, że ta biedna kobieta zadręczała się, że nie może cieszyć się czekoladą. Albo jak wtedy, gdy Zac Efron jadł miskę makaronu w dokumencie Netflixa, który doprowadził go do płaczu, ponieważ przez lata odmawiał sobie węglowodanów, aby zachować formę do ról filmowych. Branża, która żeruje na ludziach w ten sposób, nie powinna być dozwolona. Nie powinniśmy być demonizowani za zwykłe jedzenie.

A dlaczego mielibyśmy nie jeść? Jedzenie jest wspaniałe. To piękna rzecz, która może stworzyć tak wiele wspomnień. Niezależnie od tego, czy jest to słynny pieczony obiad, który mama przygotowywała w każdą niedzielę, wspólny posiłek na pierwszej randce, czy lokalna kuchnia, której próbowałeś, gdy byłeś za granicą - jedzenie może zbliżyć ludzi w sposób, w jaki nic innego nie może.

Prawie za każdym razem, gdy mój tata wpada z wizytą, przynosi mi torebkę żelków, które kupił na stacji benzynowej. Za każdym razem, gdy to robi, płaczę ze wzruszenia, bo myśli o mnie i pamięta, że to moje ulubione żelki. I jeśli to nie jest najpiękniejsza rzecz, to nie wiem, co nią jest.

Ale pomimo magii, jaką może zdziałać jedzenie, jest ono demonizowane do tego stopnia, że nie wolno nam cieszyć się jedzeniem, chyba że oczywiście jesteś już chudy. Jeśli jesteś szczupły, możesz jeść, co chcesz i będziesz za to chwalony (zobacz każde wideo "Co jem w ciągu dnia" na Tik Tok). Ale jeśli nie spełniasz standardów społeczeństwa, to koniec, nigdy więcej jedzenia dla ciebie!

Życie w ten sposób jest po prostu niewiarygodnie nudne. Życie jest zbyt krótkie, aby nie cieszyć się kawałkiem ciasta od czasu do czasu. Brzmi to tandetnie, ale mam tylko jedno życie do przeżycia i nic nie powstrzyma mnie przed zabawą.

Dojście do miejsca, w którym jestem, jeśli chodzi o moje ciało i pewność siebie, zajęło mi dużo czasu i nie pozwolę, by jedna kiepska ulotka zniweczyła lata pracy, które włożyłam w to, by być w zgodzie z moim ciałem i moją grubością.

Więc to jest moja wiadomość do klubu dietetycznego, który zdecydował się (w co absolutnie wierzę, że było to wyrachowane posunięcie) spróbować zawstydzić mnie, abym czuła się źle z powodu zjedzenia jajka wielkanocnego:

Zrób jedno.